Το να έχεις φίλους είναι ευτυχία, το να έχεις πραγματικούς φίλους είναι ευλογία.

Θα φύγουν. Φεύγουν.  Έφυγαν. Όσο κι  αν δεν θέλω να το παραδεχτώ, όσο κι αν δεν θέλω να το πιστέψω. Είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να πω, που δεν ξέρω από πού να αρχίσω. Γνωριστήκαμε σε μια δύσκολη περίοδο για όλους μας. Δύσκολη και περίεργη. Αρχίσαμε να δενόμαστε ξαφνικά χωρίς να το καταλαβαίνουμε χωρίς να γνωρίζαμε πόσο θα νοιαζόμασταν η μία την άλλη. Θα μου λείψουν τόσα πολλά. Έχω να θυμάμαι τόσες όμορφες αναμνήσεις.

 Το Halloween party μας που αν και δεν γιορτάζεται στην Ελλάδα εμείς το κάναμε ετσι γιατί απλά το θέλαμε. Παρόλο που μας κοιτάζανε περίεργα στο δρόμο που ήμασταν ντυμένες μέσα στα μαύρα και είχαμε ζωγραφισμένες μούρες. Το αξέχαστο  karaoke μας  που «δολοφονούσαμε» τα τραγούδια μα πιο πολύ το γέλιο που ρίξαμε μετά βλέποντας τα βίντεο.

Όταν γυρνάγαμε την Τ στις 1 το βράδυ σπίτι της και καταλήγαμε να συζητάμε έως στις  5 το πρωί στα σκαλιά της πολυκατοικίας της, έξω μέσα στην νύχτα και το κρύο αντι να ανεβαίνουμε πάνω, κάνοντας όνειρα και λέγοντας μυστικά και ιστορίες.

Αχ, αυτές οι συζητήσεις μας. Μπορούσαμε να συζητάμε για ώρες, για τα πάντα. Από το πώς πέρασε η Ε. στο Λονδίνο μέχρι για το τι θα κάναμε σε περίπτωση πολέμου. Οι ατέλειωτες συζητήσεις μας που κάθε φορά ήξερα πως αντι για μια ώρα θα κρατήσουν πέντε χωρίς να υπερβάλω καθόλου. Αυτές οι συζητήσεις μας και το γέλιο που ρίχναμε θα μου λείψουνε περισσότερο.

Εκείνη την νύχτα  στην μπυραρία που είχαμε πιεί και λέγαμε όσα κρατούσαμε κρυφά, όσα μας πονούσανε και  συνεχίσαμε στο σπίτι της Ε. μιλώντας  ως το πρωί ώσπου μην μπορώντας άλλο κοιμηθήκαμε να ξεκουραστούμε και ξυπνήσαμε για να μιλήσουμε κι άλλο τρώγοντας ένα τέλειο βασιλικό πρωινό.

Οι φωτογραφήσεις μας με την Ε. και οι ιστορίες που μας έλεγε από τα ταξίδια της και οι ιστορίες της Σ. που αναλύαμε και συζητούσαμε και μας έδιναν αφορμή για να ξεκινήσουμε κι άλλες καινούριες συζητήσεις, όχι ότι θέλαμε και πολύ μεταξύ μας. Το  πόσο άνετη και γαμάτη είναι η Μ. χωρίς να κωλώνει πουθενά.

Το ότι ήξερα από πριν πως αν βγω μαζί τους θα περάσω υπέροχα και θα έχω πάλι κάτι καινούριο να θυμάμαι.

Αυτά κι άλλα τόσα θα μου λείψουνε. Το ότι μπορούσα να τους πω τα πάντα. Το ότι αν χρειαζόμουν κάτι θα ήταν πάντα εκεί δίπλα μου, εμψυχώνοντας με. Σας αγαπάω  ρε και θα μου λείψετε γαμώτο. Στην υγειά των απερίγραπτων και γαμάτων φιλενάδων μου λοιπόν.