Αποχαιρετιστήρια Επιστολή

Σήμερα θέλω να μοιραστώ μαζί σας ένα από τα αγαπημένα μου κείμενα και αυτό δεν είναι άλλο από την αποχαιρετιστήρια επιστολή του Gabriel Garcia Marquez (αν και η γνησιότητα του αμφισβητείται ακόμη).Για την επιστολή αυτή άκουσα πρώτη φορά στο λύκειο, όταν ο καθηγητής της φιλοσοφίας μας την διάβασε στο μάθημα του.Κι εκεί που πριν το μάθημα παρακαλούσα να περάσει γρήγορα η ώρα για να πάω σπίτι μου,όταν αρχίσαμε έφυγα με βαριά καρδιά.Με θυμάμαι να το διαβάζω ξανά και ξανά στο λεωφορείο, στο δρόμο για το σπίτι,όταν έφτασα στο σπίτι.Είχα γράψει μερικά αποσπάσματα σε μια λεύκη πάνινη τσάντα και ήθελα να γράψω ολόκληρη την επιστολή στους κατάλευκους τοίχους του δωματίου μου.Τόσο πολύ μου άρεσε.

"Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν.

Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.

Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ' αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.

Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.

Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σου 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μάς δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγγνώμη","συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.

Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα."

Lying to be perfect

Lying to be perfect είναι ο τίτλος  της ταινίας  που είδα τις προάλλες και  λάτρεψα. Τις αγαπώ αυτές  τις ταινίες ,αυτές που σου μεταδίδουν ένα μήνυμα πέρα από το να σε ψυχαγωγούν απλά, αυτές που σε εμπνέουν και σε παρακινούν για να σηκωθείς από τον καναπέ και να κάνεις τα όνειρα σου πραγματικότητα.

Η πρωταγωνίστρια είναι μια παχουλή με χαμηλή αυτοπεποίθηση γυναίκα, η οποία δεν μπορεί να πραγματοποιήσει τα όνειρά της, ούτε καν να τολμήσει  να τα πραγματοποιήσει γιατί πολύ απλά δεν πιστεύει στον εαυτό της. Δεν μπορεί να διακρίνει την εσωτερική και εξωτερική της ομορφιά λόγω των κυρίαρχων προτύπων που η κοινωνία μας έχει επιβάλλει και εξαιτίας  του αφεντικού της,  όπου στην εν λόγω περίπτωση  δεν παύει να την προσβάλλει και να την μειώνει σε κάθε ευκαιρία, είτε για την δουλειά της είτε για την εμφάνιση της.

Στην πορεία της ταινίας η πρωταγωνίστρια μας  αρχίζει να ανακαλύπτει τον εαυτό της ,να συμφιλιώνεται μαζί του και να τον αγαπά για αυτό που είναι. Χάνει τα περιττά κιλά που την ταλαιπωρούν. Αποκτά αυτοπεποίθηση. Αναπροσδιορίζει  την φιλία θέτοντας  γεραιότερες βάσεις  και ανακαλύπτει την χαρά του έρωτα. Μα πάνω απ’ όλα  αποκτούν ζωή τα όνειρα της, καταφέρνει να αποδείξει σε όλους και στην ίδια ότι όχι μόνο είναι ικανή αλλά και αξεπέραστη σε αυτό που κάνει.

Αυτό που μου έμεινε από την ταινία είναι ότι τα πάντα είναι θέμα αυτοπεποίθησης. Αν η Nola (η πρωταγωνίστρια της ταινίας) πίστευε στον εαυτό της εξαρχής δεν θα χρειαζόταν να περάσει όλη αυτή την κακομεταχείριση αν και σίγουρα εξαιτίας αυτής ωρίμασε και έγινε πιο δυνατή. Μήπως τελικά χρειάζεται να φάμε και λίγο τα μούτρα μας για να γινόμαστε όλο και καλύτεροι και να μην θεωρούμε δεδομένα κάποια πράγματα; Ορισμένες φορές ενδεχομένως να χρειάζεται άλλες πάλι ίσως και να είναι περιττό.

NEW YEARS EVE

Όταν μπήκε το 2015 με βρήκε στεναχωρημένη και θυμωμένη, προσπαθώντας να λύσω ένα μικρής σημασίας πρόβλημα που εγώ όμως εκείνη την χρονική στιγμή το έβλεπα βουνό.Βασικά δεν ήταν το πρόβλημα αυτό καθεαυτό που με ενοχλούσε αλλά ότι προέκυψε λίγο πριν μπει ο νέος χρόνος κι αυτό εμένα μου ήταν αρκετό για να χαλάσει η ζαχαρένια μου.

Ο δείκτης του ρολογιού έδειξε 00:00 ακριβώς και ο ήχος των πυροτεχνημάτων βρέθηκε να συναγωνίζεται τον άνεμο στην ένταση. Άφησα στην μέση την προσπάθεια επίλυσης του προβλήματος μου και βγήκα έξω.Φυσούσε τόσο δυνατά που νόμιζες πως τα δέντρα χόρευαν μέσα στο σκοτάδι της νύχτας. Κοίταξα ψηλά τον σκοτεινό ουρανό και μου ευχήθηκα "Καλή χρονιά" με μια υπερβολική δόση ειρωνίας.

Μπήκα ξανά μέσα στο σπίτι  και μου είπα "Οχι αυτή την φορά δεν θα τα παρατήσεις, αυτή την φορά δεν θα το αφήσεις για αργότερα" κι έκατσα να λύσω το πρόβλημα μου και τα κατάφερα.Το έλυσα. Μπορεί να άργησα μα σημασία έχει ότι τα κατάφερα κι ένοιωθα τόσο γεμάτη μετά.Κι ενώ ο νέος χρόνος με βρήκε μέσα στα νεύρα δυο ώρες αργότερα, βρέθηκα να γελάω συνέχεια με τους γονείς μου γύρω από το τζάκι ως το πρωί.

Γιατί σημασία δεν έχει πως θα σε βρει ο νέος χρόνος αλλά πως εσύ θα επιλέξεις να ζήσεις αυτόν τον νέο χρόνο.Καλή χρονιά λοιπόν και ευτυχισμένο το 2015.Α και πέρα από τις γνωστές ευχές, θα σας ευχηθώ να είστε ο εαυτός σας. Ο αληθινός,πραγματικός εαυτός σας για το '15 και για πάντα γιατί στο τέλος μόνο αυτό έχει σημασία.Να είσαι ο εαυτός σου.