Lying to be perfect

Lying to be perfect είναι ο τίτλος  της ταινίας  που είδα τις προάλλες και  λάτρεψα. Τις αγαπώ αυτές  τις ταινίες ,αυτές που σου μεταδίδουν ένα μήνυμα πέρα από το να σε ψυχαγωγούν απλά, αυτές που σε εμπνέουν και σε παρακινούν για να σηκωθείς από τον καναπέ και να κάνεις τα όνειρα σου πραγματικότητα.

Η πρωταγωνίστρια είναι μια παχουλή με χαμηλή αυτοπεποίθηση γυναίκα, η οποία δεν μπορεί να πραγματοποιήσει τα όνειρά της, ούτε καν να τολμήσει  να τα πραγματοποιήσει γιατί πολύ απλά δεν πιστεύει στον εαυτό της. Δεν μπορεί να διακρίνει την εσωτερική και εξωτερική της ομορφιά λόγω των κυρίαρχων προτύπων που η κοινωνία μας έχει επιβάλλει και εξαιτίας  του αφεντικού της,  όπου στην εν λόγω περίπτωση  δεν παύει να την προσβάλλει και να την μειώνει σε κάθε ευκαιρία, είτε για την δουλειά της είτε για την εμφάνιση της.

Στην πορεία της ταινίας η πρωταγωνίστρια μας  αρχίζει να ανακαλύπτει τον εαυτό της ,να συμφιλιώνεται μαζί του και να τον αγαπά για αυτό που είναι. Χάνει τα περιττά κιλά που την ταλαιπωρούν. Αποκτά αυτοπεποίθηση. Αναπροσδιορίζει  την φιλία θέτοντας  γεραιότερες βάσεις  και ανακαλύπτει την χαρά του έρωτα. Μα πάνω απ’ όλα  αποκτούν ζωή τα όνειρα της, καταφέρνει να αποδείξει σε όλους και στην ίδια ότι όχι μόνο είναι ικανή αλλά και αξεπέραστη σε αυτό που κάνει.

Αυτό που μου έμεινε από την ταινία είναι ότι τα πάντα είναι θέμα αυτοπεποίθησης. Αν η Nola (η πρωταγωνίστρια της ταινίας) πίστευε στον εαυτό της εξαρχής δεν θα χρειαζόταν να περάσει όλη αυτή την κακομεταχείριση αν και σίγουρα εξαιτίας αυτής ωρίμασε και έγινε πιο δυνατή. Μήπως τελικά χρειάζεται να φάμε και λίγο τα μούτρα μας για να γινόμαστε όλο και καλύτεροι και να μην θεωρούμε δεδομένα κάποια πράγματα; Ορισμένες φορές ενδεχομένως να χρειάζεται άλλες πάλι ίσως και να είναι περιττό.